กัญชาทางการแพทย์ คือ

กัญชาทางการแพทย์ หมายถึง การนำส่วนประกอบหรือสารสกัดจากต้นกัญชา (Cannabis) ซึ่งมีสารสำคัญออกฤทธิ์หลัก เช่น สาร THC (Tetrahydrocannabinol) และสาร CBD (Cannabidiol) มาใช้ในการรักษา บรรเทาอาการของโรค หรือเพื่อการศึกษาวิจัย ภายใต้การดูแลของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญและอยู่ภายใต้กรอบของกฎหมายที่ควบคุมอย่างเคร่งครัด

บทความเกี่ยวกับกัญชาทางการแพทย์

หลักการและการควบคุม:

ในประเทศไทย การใช้กัญชาทางการแพทย์ได้รับการผลักดันและอนุญาตให้ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการแพทย์และงานวิจัยมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2562 โดยมีการออกประกาศกระทรวงสาธารณสุขควบคุมการใช้ ล่าสุดมีการเน้นย้ำว่าการใช้กัญชาจะต้องอยู่ภายใต้ใบสั่งแพทย์เท่านั้น เพื่อป้องกันการใช้อย่างผิดวัตถุประสงค์ในเชิงนันทนาการ

สารสำคัญหลัก:

• CBD (Cannabidiol): มีคุณสมบัติเด่นในการต้านการอักเสบ บรรเทาอาการปวดเรื้อรัง ลดความวิตกกังวล และควบคุมอาการชักในผู้ป่วยโรคลมชักบางชนิดที่ดื้อต่อยาแผนปัจจุบัน

• THC (Tetrahydrocannabinol): เป็นสารที่ก่อให้เกิดอาการทางจิตประสาท (psychoactive) แต่ในทางการแพทย์มีประโยชน์ในการลดอาการคลื่นไส้อาเจียนจากเคมีบำบัด และช่วยบรรเทาอาการปวดในผู้ป่วยระยะสุดท้าย

ข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ที่ชัดเจน:

กระทรวงสาธารณสุขได้บรรจุน้ำมันสารสกัดกัญชาในบัญชียาหลักแห่งชาติด้านสมุนไพรสำหรับรักษาโรคและอาการบางชนิดที่หลักฐานทางวิทยาศาสตร์สนับสนุน ได้แก่:

1. โรคลมชักที่รักษายากและดื้อต่อยากันชักในเด็ก (โดยใช้น้ำมันกัญชาที่มี CBD เด่น)

2. ภาวะคลื่นไส้อาเจียนจากเคมีบำบัด

3. อาการปวดเรื้อรังระดับปานกลางถึงรุนแรง

4. ผู้ป่วยโรคมะเร็งระยะสุดท้ายที่มีอาการนอนไม่หลับ เบื่ออาหาร หรือปวด

5. ปลอกประสาทเสื่อมแข็ง (Multiple Sclerosis) และภาวะกล้ามเนื้อหดเกร็ง (Spasticity)

นอกจากนี้ ในการแพทย์แผนไทยมีการใช้กัญชาในตำรับยาเพื่อช่วยเรื่องการนอนไม่หลับ เบื่ออาหาร และความเครียด

ข้อควรพิจารณาและข้อควรระวัง:

แม้จะมีประโยชน์ แต่การใช้กัญชาทางการแพทย์ก็มีความเสี่ยง เช่น อาจทำให้เกิดอาการทางจิต (โดยเฉพาะจาก THC) ความบกพร่องด้านการรู้คิด หรือการเสพติดได้ ดังนั้นผู้ป่วยควรปรึกษาแพทย์เพื่อประเมินความเหมาะสม ปริมาณการใช้ที่ถูกต้อง และติดตามผลอย่างใกล้ชิด